Z rozpostartymi skrzydłami

chichocząca Zuzanna we śnie

zapewne wyobraża sobie że jest Telimeną

Tadeusz nie da szans mrówkom
tańcem zwinnych palców dotrze tam

gdzie oczy bledną

a jej kredową twarz spowije znienacka

promyk wniebowzięcia

wiosna

wybuchnie sentymentalną balladą
usłyszy noc wiele razy rozpasaną

i frywolną frazę

podczas gdy ona

z rozpostarymi skrzydłami
będzie mizdrzyć się do świata
leżącego u jej stóp

który niewinny jak niemowlę

wyda okrzyk zachwytu

zaliczy fantazyjny odlot