Na skrzydłach zamyślenia

                   Mirosławowi Welzowi

słyszę twoją poezję jak wędruje

po bieszczadzkich wertepach

przemyka połoninami

zdobywa łatwo najwyższe szczyty

przyobleczona w profesorską togę

śpiewa pieśń nad pieśniami

rodem z tej ziemi

zdumiewa dyscypliną i mądrością

odlicza precyzyjnie krople emocji

przybiega do ludzi

łasi się niczym oswojony kundel

zawsze pełna pozytywów

na skrzydłach zamyślenia

przenosi daleko w przyszłość

sny odnalezione

pośród otchłani pamięci