Bywają chwile

bywają dnie gdy Zuzanna

emanuje wiosennym słońcem

obraca się jak bąk wokół osi

wniebowzięta w każdym calu

na moje prośby i groźby

by porzuciła ów taneczny luz

zapomniała o swej gibkości

odpowiada arktycznym chłodem

bywają chwile gdy złota jesień

gdzieś pośród ulic mego miasta

płonie wszystkimi kolorami świata

a ona żyje ciągle majową fantazją

kurczowo niczym malutkie dziecko

trzyma się sukienki mamy

choć dawno już nawet mentalnie

nie jest aniołem z dwoma warkoczami