tyle jest w nas dobra co zła
sami nie wiemy gdzie leży granica
pomiędzy głuchą nocą
a dniem przepełnionym słońcem
ile źdźbeł bieli zawiera ciemność
jakie drapieżne odruchy
zawierają nasze chmurne myśli
jakie zwierzę skrywamy przez lata
bliżsi diabłom niż aniołom
od kołyski po kres marnego żywota
nadaremnie strzępimy języki
bez powodzenia gonimy króliczka
aby tylko potwierdzić swój status
aktorzy ze spalonego teatru
częściej budzimy obrzydzenie
niż kwitnący podziw
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz