Na skrzydłach buntu

nie odbierajcie snu zakochanym

gdy czarne chmury wiszą im nad głową

a rychły kres namiętności

wieszczą zgorzkniali paranoicy

i więcej znaków zapytania

niż sposobów wyjścia z tego impasu

sugerowane rozwiązania

wołają wprost o pomstę do nieba

cisza blada za nimi kroczy

razem z nią głuche pomruki grozy

wiatry skomlą łzawe melodie

słońce zgorszone odwraca głowę

nie odbierajcie snu zakochanym

oni są solą i radością ziemi

na skrzydłach buntu odlatują zawsze

tam gdzie ich eden