Aż po świt

uśmiechniesz się zjawiskowo
jakbym odkleił kolejną gwiazdkę z niebios
ofiarował ci dozgonnie jej moc i blask

rozgrzani tą magiczną siłą
będziemy wędrować Drogą Mleczną
aż po świt
dopóki gorącej nocy oddech
nie zamilknie jak księżyc ponurak

pozostawimy za sobą Ziemię
wraz z nieodkrytymi planetami
kłopoty co zatruwają ponurym jadem
nasze marzenia

zdani wyłącznie na taniec rąk i serc
ozdobimy trasę eskapady

niecierpliwym dotykiem
cichym

prawie niesłyszalnym
westchnieniem