***

tak mi brak pociągów 

którym od emocji aż trzęsą się koła 

podszyte tęsknotą z łatwością 

gonią wiatr niespełnionych marzeń 

na swoich grzbietach przewożą 

za horyzont znaczeń 

pustostany duchowych rozterek 

rozliczne skrzywienia charakterów 

przybiegają do stacji końcowych 

bardzo mocno zdyszane 

jakby niebawem nieodwołalnie 

miały wyzionąć ducha 

pomiędzy kozłami oporowymi 

cierpią niezawinione katusze 

przed kolejną wyczerpującą trasą 

śnią sny o potędze