Ułuda

kiedy Zuzanna  

rozchyla skrzydła swego ciała
rozkapryszony Amor

który czyha zwykle nieopodal

gotów jest użyć fikuśnego łuku

trafić celnie w tarczę jej serca

pojedynczą strzałą

nasączoną rozrzewnieniem

moja faworyta

go wtedy oplata ramieniem
i śpiewa kultowe kołysanki

dla starców-erotomanów

siorbiący ogień z jej ust

gigant miłosnych podbojów

marszczy się we śnie

kawałek po kawałeczku

zstępuje
na samo dno ułudy