Na własne życzenie

żyję z Zuzanną na własne życzenie

jak dziecko złaknione promyka 
platonicznej miłości

nawet gdy czasem

pojawia się niczym zombie

przed moimi oczyma
i zwiastuje nadciągającą burzę

przywykła do swojej próżności

karmi świat tanią legendą
jakobym był Odysem

skazanym na wieczną tułaczkę

lub zrywa owoce

z drzewa słodkich perwersji

wodzi na pokuszenie

konturami boskiego ciała

nieświadoma

że przenigdy po raz drugi 
nie popełnię adamowej gafy