Po tamtej stronie słowa

Świat ukazany w wierszach z tomiku „Po tamtej stronie słońca” Danuty Łakomskiej nie jest jednolity, gdyż obok siebie prezentuje różne „fotografie”. Jednak wspólnych cech, które wyróżniają tę poezję, można znaleźć wiele. Liryczna podróż w krainę uczuć, jaka dokonuje się na kartach książki, dotyczy spraw bliskich każdemu człowiekowi: szczęścia, miłości, zadumy nad życiem, tęsknoty, skomplikowanych stosunków damsko-męskich, intymności, niepokojów, oddalenia, samotności i innych . Dwie kwestie łączą, szczególnie spójną nicią, wiersze ze wspomnianego tomiku: celność wypowiedzi oraz ich plastyczność. Co prawda, Danuta Łakomska mówi, że są to „miniatury poetyckie”, jednak trudno zgodzić się z takim podejściem, gdyż wiele wierszy obnaża jej wrażliwość poetycką i malarską. To przenikanie się światów, obecne w wielu utworach, daje niezwykły efekt. Bo przecież autorka, długoletni nauczyciel nauczania zintegrowanego i wychowania do życia w rodzinie w mieleckich szkołach podstawowych, interesuje się właśnie malarstwem i sama prezentuje próbkę swoich możliwości na… okładce tomiku.

    Po raz pierwszy swoją twórczość poetycką zaprezentowała na stronie Grupy Literackiej „Słowo”, działającej przy Towarzystwie Miłośników Ziemi Mieleckiej im. Władysława Szafera w Mielcu, w 2009 roku. Przez następne lata, pielęgnowała tę drogę, którą zapoczątkowała w 1982 roku debiutem prasowym w mieleckim „Głosie Załogi”. Konsekwentnie gromadziła pełne optymizmu pamiątki pojedynczych okruchów życia. Ślad takiego  optymizmu odnajdujemy w wierszu „Wiosna: 

… Wietrzykiem

zabawnie potargana

lekko rumiana

od słońca

wskoczyła przez okno

wprost w firan koronki...

   Ponieważ to utwór inspirowany obrazem „Wiosna” Leona Wyczółkowskiego, mamy jeden z wielu śladów, dotyczących owego przenikania światów. Sporo kropli czułości, namiętności i wzajemności – pojmowanych po kobiecemu, można odnaleźć 

w wierszu „Przenikanie”:

Nie wiem czemu

przenikasz

do mego umysłu i ciała.

W księżycowej pościeli

zasypiam

twoja... cała.

 Inny klimat, także świadczący o owym przenikaniu się światów, obecny jest w  wersach „Miasteczka”:

…W miasteczku

takim

gdzie deszcz

nie pada

snami

utkane ulice…

   Obok plejady tematów osobistych, na kartach tomiku spotykamy strofy związane  ściśle ze wspomnieniami z rozlicznych podróży zagranicznych i krajowych.  Tak jest w wierszu „Azzurro”:

…Ponad dachami Italii

w stronę Adriatyku

wypłynął z nieba

lazur

jak u romantyków…

Rozdarcie pomiędzy światami, spowodowane długą rozłąką, to szczególna modlitwa z utworu „Zawieszenie”:

…Mgiełką miłości

zwiewnie otulona

tułam się

błądząc

pomiędzy światami.

Rozmawiam z Bogiem

- czasem z Aniołami…

    Nie sposób, w tak krótkim wstępie, omówić wszystkich zalet tomiku. Pragnę gorąco podkreślić, że czytający zatrzymają się przy wielu wierszach i będą do nich niejednokrotnie powracać. Po tamtej stronie słowa wiele razy odnajdą bogactwo treści i znaczeń.