Piosenka dla Wojtka Szczurka

choć nie poznałem dźwięku Twych strun
pomiędzy wierchami
gdy mgła okrywa szczelnie góry
nie muszę wcale bardzo wytężyć wyobraźni

aby usłyszeć wrzawę gdzieś przy ognisku

wesołe przytupywanie

piosnkę co niesie się lekko po rosie w dal

radość i łzy zmieszane z brzdąkaniem

dokąd to pobiegłeś dzisiejszego dnia
po kamieniach ostrych
zanucić cieplutką  jeszcze balladę

pośród swych wiernych przyjaciół

usłyszeć ciemną noc

jak niewidzialnie zasnuwa szczyty

pozostawia głęboki ślad w sercach

oraz umysłach żądnych upojenia

tańczącą ponad połoninami

gdy szklanki napełnione tęsknotą

przywołują duchy

przed chwilą odwiedzanych miejsc

Nieco za niski

zaledwie rozmiaru em
nie zmieszczę się pod damskim pantoflem
piękności z mocno przerośniętym ego

która zasobność mojego portfela

ocenia względem swojego stanu umysłu
lecz ani razu nie przyjdzie jej  na myśl
że tak  pasuję do tej układanki
jak wół do karety

wychowany w wiejskiej chacie
z obowiązkowym budzeniem koguta
gdzieś pomiędzy lasami
a bezkresem pól
pachnących zapachem chleba

wieczorami odcedzałem słowa

przez najdrobniejsze sito wyobraźni
by o świcie wiersza
były ucieleśnieniem marzeń

zaś dnie
pachniały optymizmem
i szczyptą polotu

Politykowi z mojej guberni

nie ceń splendorów ponad wszystko inne
masz je przez chwilę

łapiesz zachłannie jak hiena kość antylopy
lecz są za piękne by trwały wiecznie

ku zawiści sflaczałej konkurencji

przestań urządzać świat po swojemu

naprawdę jesteś tym

kto powyżej pępka ani razu nie podskoczy

choćbyś się zżymał
Bóg jeden wie kim będziesz jutro

zakończ modlitwę do przedmiotów

oddawanie czci bezużytecznym bożkom

i mamonie
będziesz tylko dotąd ich wasalem

ile czasu ci zostało

zacznij kochać zwyczajnych ludzi

miłością co przełamuje lody
to najlepszy kapitał na przyszłość
oraz laur zwycięstwa