Wieszcze

zgorzkniali poeci

przędą jak z nut coraz nowsze

pajęczyny czarnych myśli

pomiędzy interwałami ciszy

poczuć można zapach trupa

banał i pstrokaciznę uczuć

zobaczyć mocno wypaczony

obraz pokrętnej osobowości

im częściej ich umysły
wpadają w księżycowy trans

palą fajki mądrości
pełne szemranych aromatów

wieszczą rychły zmierzch poezji
tak na wszelki wypadek
myślą że wenę da się tresować

niczym małpę