Blues dla Dawida

przez dnie i noce

poduszka w objęciach kołdry

spowiada się głośno

z twojej nieobecności

cisza jak makiem zasiał

wzdycha za twym oddechem

ślady jakie pozostawiłeś

trwają bez ruchu 

by nie potrącić wytartej struny

która pęknie znienacka

rozstawiają siebie po kątach

niczym niesforne dzieci

przez dnie i noce

czekam kiedy klucz zazgrzyta

otworzysz powolutku drzwi

powrócisz znów na rodzinne łono 

a życie zaraz zakwitnie nadzieją

nawet zimą słowik zaśpiewa

nawet najgrubszy lód tęsknoty

stopi słońce wybornej nowiny