Jak stare wino

                 Stanisławowi Grabowskiemu

poeta winien być tylko sobą

poeta

winien jak stare wino uderzać do głowy

nigdy nie przelewać z pustego

w próżne

jego myśl zawsze bezpretensjonalna

bez domieszek i naleciałości

winna potrząsać światem

pomiędzy wschodem i zachodem

południem i północą

jego dzieło przekraczać wiele granic

by jeszcze za życia

doczekał buławy hetmana serc

oraz setek hymnów pochwalnych

pulsujących uwielbieniem

ja od zarania

jestem najzwyklejszym hejnalistą

we wrzawie poetyckich megalomanów

mój głosik

tysiąc razy cichszy niż najcichszy pisk